Sultan Mehmed için taht, sadece bir iktidar sembolü değil, aynı zamanda sayısız siyasi ve kişisel meydan okumanın merkezi haline gelmiştir. Ağır yaralı yatan Şehzade Beyazıd‘ın akıbeti sarayda derin bir sarsıntı yaratırken, Fatih’in geleceğe yönelik planları da bu belirsizlik ortamında şekillenir. Hanedan içindeki bu hassas denge sürerken, Mehmed diğer oğlu Şehzade Mustafa üzerinden kritik bir hamle yapar. Mustafa, büyük bir törenle yeniçeri ocağına katılır ve Karaman seferine çıkma onuruna erişerek taht için güçlü bir aday olarak öne sürülür.

İç siyasette ise gerilim doruk noktasına ulaşmıştır. Divan-ı Hümayun‘da, iki kudretli paşa olan Mahmud Paşa ile İshak Paşa arasındaki ihtilaf devlet yönetimini zorlarken, Şahabettin’in eski veziriazam Zağanos Paşa hakkındaki tavrı da dengeleri sarsacak yeni tartışmaları doğurur. Mehmed, tüm bu iç çekişmelerin ortasında, tecrübesine güvendiği sürgündeki Zağanos Paşa’yı geri çağırarak hem devletin kaderini hem de oğullarının geleceğini etkileyecek yeni bir kapı aralar.

Dış politikada ise zorlu ittifaklarla mücadele etmek zorunda kalır. Karaman, Pontus ve Vatikan karşısında şekillenen bu ittifaklar, Osmanlı’nın hem Anadolu’da Türk birliğini sağlama hem de Batı’daki gücünü koruma hedefini tehdit eder. Özellikle Pontus‘ta Vlad Tepeş‘in hain planları, Balkanlar’daki istikrarı bozarken, bu sırada Karatuğlar zindanda acımasız işkencelerle sınanır ve Basat‘ın ihaneti sezmesiyle gerilim giderek tırmanır. Tüm bu iç ve dış mücadelelerin ortasında Karaman seferi için yola koyulan Osmanlı ordusunun Beyşehir önlerinde yaşayacağı büyük çarpışma, sadece Karaman Beyliği’nin değil, tüm imparatorluğun geleceğini belirleyecektir. Sarayda yükselen yeni güç dengeleri, imparatorluğun kaderini bu kritik savaşla birlikte yeniden yazmaya hazırlanır.