Sultan Mehmed için taht, yalnızca bir güç göstergesi değil; aynı zamanda siyasi entrikaların, aile içi çekişmelerin ve kişisel hesaplaşmaların merkezine dönüşmüştür. Ağır yaralı Şehzade Bayezid’in durumu sarayda büyük bir sarsıntı yaratırken, Fatih’in geleceğe dair planları da bu belirsizlik içinde şekillenmeye başlar. Hanedan içindeki kırılgan dengeyi korumaya çalışan Mehmed, diğer oğlu Şehzade Mustafa’yı öne çıkararak stratejik bir adım atar. Görkemli bir törenle yeniçeri ocağına kabul edilen Mustafa, Karaman seferine katılma şerefine erişir ve tahtın güçlü bir varisi olarak dikkatleri üzerine çeker.

Devlet yönetiminde ise huzursuzluk giderek artmaktadır. Divan-ı Hümayun’da Mahmud Paşa ile İshak Paşa arasındaki çekişme otoriteyi zorlarken, Şahabettin’in sürgündeki eski veziriazam Zağanos Paşa’ya karşı takındığı tavır, yeni krizlerin habercisi olur. Bu karışıklık ortamında Mehmed, tecrübeli devlet adamı Zağanos Paşa’yı yeniden göreve çağırarak hem Osmanlı idaresinin yönünü hem de oğulları arasındaki güç mücadelesini yeniden şekillendirecek bir hamle yapar.

Dışarıda ise Osmanlı’yı çevreleyen tehditler büyümektedir. Karaman, Pontus ve Vatikan arasındaki yeni ittifaklar, hem Anadolu’daki Türk birliğini hem de Batı’daki Osmanlı nüfuzunu sarsma tehlikesi taşır. Pontus’ta Vlad Tepeş’in kalleş planları Balkan dengelerini altüst ederken, zindandaki Karatuğlar ağır işkencelere maruz kalır. Bu esnada Basat’ın ihaneti fark etmesiyle gerilim daha da tırmanır.

Tüm bu iç ve dış fırtınaların ortasında Osmanlı ordusu, Karaman seferi için yola çıkar. Beyşehir önlerinde yaşanacak büyük savaş, yalnızca Karaman Beyliği’nin değil, tüm imparatorluğun geleceğini belirleyecek bir dönüm noktası olacaktır. Sarayda yeniden kurulan güç dengeleriyle birlikte Osmanlı’nın kaderi bu kritik çarpışmanın sonucunda yeniden yazılmaya başlar.