İsfendiyaroğlu’ndan kazanılan görkemli zaferle birlikte, Sultan Mehmed’in ufku artık Karadeniz’in serin sularına, Pontus İmparatorluğu’nun sarp topraklarına çevrilmiştir. Yeni fetihlerin ardında hızla tesis edilen adalet ve düzen, imparatorluğun gücünü pekiştirmiş, ancak Fatih’in asıl amacı, Osmanlı’nın Karadeniz’deki hâkimiyetini Trabzon’u alarak mühürlemektir.

Divan-ı Hümayun’da yankılanan kesin emirle, Pontus üzerine düzenlenecek büyük seferin planları çizilir. Ne var ki, bu hedefe giden yol, yalnızca coğrafi engellerle dolu değildir. Ordunun karşısında, geçit vermez dağların ardına gizlenmiş, efsanelerde dahi “Alamut’un bile ötesinde” denilen heybetli Yılanlı Kale durmaktadır.

Sultan’ın iki koldan ilerleme stratejisi dehasını yansıtır: Karadan hızla ilerleyen Bali Bey’in akıncıları kaleye doğru bir hançer gibi saplanırken, Bahadır Paşa komutasındaki güçlü donanma, Pontus surlarını denizden kuşatıp top ateşiyle sarsacaktır.

Ancak bu büyük seferin gölgesinde, sarayın derinliklerinde de sinsi bir mücadele başlamıştır. Güvenin en çetin sınavdan geçtiği bu dönemde, Sultan’a en yakın isimler arasında dahi şüphe tohumları ekilmektedir. Vlad, görünürde sadık bir müttefik olsa da, arkasında karanlık hesaplar gizlemektedir. Bu ihanetin izini süren Zeynel, kendini, sonu belirsiz bir entrikalar ağının tam ortasında bulur. Ve kaderin acımasız cilvesiyle, Kurtçu Doğan hem kardeşinin hem de kadim dostunun belirsiz akıbetiyle yüzleşmek, en büyük sınavını vermek zorundadır. Kılıçlar Pontus’a dönerken, sadakat de sınanacaktır.