Osmanlı İmparatorluğu’nun kudretli Sultanı Mehmed, tüm hazırlıklarını tamamlayarak ihtişamlı bir sefere çıktı. Ancak seferin asıl yönünü bir sır gibi saklaması, düşman cephelerinde ve Osmanlı paşaları arasında büyük bir merak ve stratejik gerilime yol açtı. Mehmed, bu bilinmezliği düşmanlarının kalbine korku salan güçlü bir savaş psikolojisi olarak kullandı. Nihayetinde hedef, Karadeniz’in stratejik incisi olan Pontus Rum İmparatorluğu‘ydu. Karadeniz sularında yaşanan büyük bir deniz çarpışması ise, tüm seferin kaderini belirleyecek kritik bir dönüm noktası oldu.

Gizli Diplomasi ve Vatikan’ın Hamlesi

Karaman ve İsfendiyar beyliklerinde herkes Sultan’ın gerçek hedefini tahmin etmeye çalışırken, bölgede gizli diplomasi faaliyetleri hız kazandı. Tüm bu gelişmeler yaşanırken, Batı’nın önemli gücü Vatikan cephesi de boş durmadı. Papa, Osmanlı ilerleyişine karşı koymak üzere kritik bir karar alarak, gizemli bir komutanı göreve getirdi. Bu gizli komutanın kimliği, bölgedeki dengeleri değiştirecek bir sır perdesi altında tutuldu. (Dizinin veya hikayenin kurgusuna göre bu komutanın kimliği (örneğin kurgusal bir karakter olan Komutan Gideros ya da Komutan Nicola) hikayenin ilerleyen bölümlerinde ortaya çıkacaktır.)

Ordugahta Suikast ve Haremde Güç Mücadelesi

Sultan Mehmed’in ordusu Pontus’a doğru ilerlerken, ordugahta yaşanan beklenmedik bir suikast girişimi cephede büyük bir sarsıntıya neden oldu ve yeni bir iç karışıklığın habercisi oldu. Aynı anda, payitaht İstanbul’da da güç dengeleri değişmeye başladı. Haremde tansiyon yükselirken, Gülperi’nin Şehzade Bayezid’e yönelik cesur hamlesi, saraydaki tüm dengeleri altüst etti. Her cephede artan belirsizlik ve amansız güç mücadelesine rağmen, Fatih Sultan Mehmed, hedefine ulaşma kararlılığından taviz vermedi.