Hikaye, Vlad Tepeş etrafında örülen derin bir şüphe perdesiyle açılır. Mahmud Paşa’ya düzenlenen suikast girişimi ve Basat’ın ölümü, okları doğrudan Vlad’a çevirir. Üzerindeki kan izlerine ve çelişkili ifadelere rağmen, Sultan Mehmed delil yetersizliğinden ötürü onu serbest bırakır. Bu beklenmedik karar, karargâhın huzurunu kaçıran bir şüphe fırtınasına yol açar.

Karargâhtaki gerilim, Orta Ağası Zeynel’in cezalandırılma kararıyla zirveye ulaşır. Ancak Yeniçeri Ağası Kurtçu Doğan, kendi canını ortaya koyarak Zeynel’in affını sağlar. Mehmed bu fedakârlıktan etkilenir ve Zeynel’i affeder. Fakat Kurtçu’nun Vlad’a dair kuşkuları sönmez ve gizlice o gece yaşananları araştırmaya başlar.

Tam Kurtçu gerçeğe yaklaşmışken, Vlad, Pontus’tan kutsal bir emanet ve kurtardığı esirlerle büyük bir zaferle döner. Bu başarı, Mehmed’in gözünde Vlad’ın itibarını yeniden tesis eder ve onu tekrar “kardeş” mertebesine yükseltir. Kurtçu mecburen susar, ancak hakikat sessizliğin ardında pusuda beklemeye devam eder.

Aynı sıralarda Konstantiniyye’de Şehzade Beyazıd, Gülperi’nin babası Kasım Bey’in suikast planını öğrenmesine rağmen intikam yerine merhameti seçerek vicdanıyla yüzleşir.

Sultan Mehmed ise dış siyasette devletin bekasını düşünerek İsfendiyaroğlu üzerine sefer emrini verir. Ancak Pontus İmparatoru Komnenos boş durmaz; Draven’i devreye sokarak Osmanlı ordusuna arkadan bir saldırı düzenlemeyi planlar.

Metin, “Kılıç kında, hüküm dilde” deyişiyle, Sultan’ın sessizliğinde gizlenen büyük kararlara ve yaklaşan yeni bir dönemin habercisi olan tarihi bir seçime vurgu yaparak sonlanır.