Osmanlı Ocağı, Zeynel’in acı kaybıyla sarsılırken, Sultan Mehmed’in kararlı duruşuyla yeniden kenetleniyor. “Kanımızı yerde koymayacağız!” diyerek intikam yeminini ilan eden Mehmed, iç çekişmeleri bir kenara bırakıyor; Kurtçu ve Bali Bey arasındaki gerginlik, Pontus’a karşı ortak bir hedefte birleşmeyle sonuçlanıyor. Eski hesaplar kapanırken, içerideki beklenmedik yüzleşmeler yeni ittifakların doğmasına zemin hazırlıyor.

Pontus cephesinden esen rüzgârlar, Osmanlı’ya karşı kurulan planların büyüdüğünü gösteriyor. Komnenos’un öfkesi, Uzun Hasan’ın Pontus’a yaklaşan desteği ve sarayda yankılanan diplomatik adımlar, bölgedeki güç dengesini hiç olmadığı kadar hassas bir noktaya taşıyor. Mehmed, karşısında yükselen bu yeni tehdide karşı zamanla yarışırken, devlet erkânı arasında bile farklı sesler yükselmeye başlıyor.

Doğu cephesinde ise Akkoyunlu tehdidi yaklaştıkça tansiyon tırmanıyor. Şehzadeler Beyazıd ve Mustafa, babalarının emriyle kritik bir tahkimat görevi üstlenirken, Osmanlı ordusu zorlu coğrafyada ilerleyişini sürdürüyor, hem doğanın hem de görünmeyen tuzakların gölgesine düşüyor. Kadırga Yaylası’nda yaşanan ordu içindeki anlaşmazlıklar, Sultan Mehmed’in askerin içine girerek yaptığı etkileyici konuşmayla bir dönüm noktasına dönüşüyor; bu konuşma, orduya yeniden ruh ve gayret aşılıyor. Ancak Sultan Mehmed ve ordusunu bekleyen asıl ve en büyük tehlike ileride, Gelevera Vadisi’nde bekliyor.