Adil, Esme ile paylaştığı, mezara giden bebeklerinin acısıyla nihayet yüzleşir. Yirmi yıldır bu ıstırabı tek başına omuzlayan Esme’nin kederi, Adil’i derinden yaralar. Yaşayamadıkları sevdalarının yası içinde, iki aşık hem geçmişle hesaplaşır hem de birbirlerine destek olarak gözyaşı dökerler.

Eleni, Yunanistan’dan Amerika yolculuğuna çıkmaya hazırlanırken, kapısında Oruç gibi beklenmedik bir misafir belirir. Adil ve Esme, Furtunalılara en ağır cezayı keserler: sürgün! Yirmi gün içinde Karadeniz’i terk etmeleri emredilir. Zarife’nin bu hükme karşı tek umudu ise Eleni’nin geri dönmesidir. Madem Koçariler İso’ya Fadime’yi vermemiştir, öyleyse Oruç, Eleni’yi alarak bu bitmek bilmeyen düşmanlığa son noktayı koyacaktır.

Tüm bunlar yaşanırken Şerif, Esme’yi tehdit eder ve Koçarilerden bir can almanın eşiğindedir. Şerif’in bu hain eylemlerini öğrenen Adil, öfkesinden gözü dönerek Furtunalıların konağını havaya uçurur. Ancak bilmediği şudur ki, Esme o sırada konaktadır ve daha acısı, Eleni’nin kızları olduğunu henüz öğrenmiştir.